De zon straalt, maar de bruine vloot verkeert in zwaar weer

Schippers van de historische bruine vloot hebben het zonder toeristen financieel zwaar. ‘Als mijn klanten hun geld terugwillen, is het klaar.’ Een zak aardappelen – die kon je vorig jaar maart meenemen om voor een paar uur te varen op de Eendracht. “Iedereen zat in de stress door corona”, zegt schipper Maurits Minnaard (49) op het achterdek van zijn schip in de haven van Enkhuizen. “Je zat opgesloten in huis. Wat ik mensen in overvloed kon geven, was ontspanning. Ik vroeg terug wat mensen zelf in overvloed konden geven. Ik koos voor een zak aardappelen. Het was een kwinkslag.”

Minnaard (49) deed de aardappelactie met vijf andere schepen van de beroemde bruine vloot. De platbodems met het zwaard aan de zijkant die liggen in de havens van Enkhuizen, Hoorn en Harlingen. In de twintigste eeuw gebruikt voor vrachtvaart, honderd jaar later alleen voor toerisme, zoals groepsreizen in het geval van Minnaard. Dit jaar houden hij en zijn collega’s de actie niet meer. Ze verdienen er niks aan en maken te veel kosten. Dat kunnen ze er momenteel niet bij hebben. Want het voortbestaan van de historische schepen is door corona niet vanzelfsprekend.

‘Ga ik ten onder?’
Technisch is hij failliet, zegt Minnaard luchtig, gezeten op de zwaardlier, waarmee hij het zwaard in het water kan laten zakken. Hij heeft 65.000 euro schuld bij zijn financier en vakantiegangers die vorig jaar de helft hadden aanbetaald en vervolgens hun vaarvakantie door corona afzegden. Van de aanbetalingen leeft hij en pleegt hij onderhoud. Deze kosten lopen door, net als het liggeld. Zijn spaargeld ging op, nadat zijn vriendin hem in januari vorig jaar verliet en hij haar moest uitkopen. Samen met haar runde hij het bedrijf. “Mijn klanten zijn coulant en snappen in welke situatie ik zit. Maar als ze hun geld terug willen, is het klaar.”

Lees het gehele artikel op de bron: Trouw

Afbeelding: eendrachtzeilen.nl