Zeegras in de Waddenzee neemt 35 keer meer CO2 op dan dezelfde oppervlakte aan tropisch regenwoud
Zeegras neemt 35 keer zoveel CO2 op als eenzelfde oppervlakte tropisch regenwoud. Tel daar nog eens de hoge ecologische waarde bij op en er is alle reden om te proberen deze waterplant weer terug te krijgen in de Waddenzee. Er is nu voor het eerst echt succes geboekt bij de aanplant. Op de velden op het wad bij het onbewoonde eilandje Griend gaat het zo goed dat de planten zichzelf nu uitzaaien. En dat dankzij het fingerspitzengefühl van zeegrasexpert Laura Govers.
Lang niet alle wadplaten lenen zich voor de teelt van zeegras. Maar toen Govers op het wad bij Griend zag dat daar ruppia groeide, een zeegrasachtig plantje dat in het voorjaar veel op klein zeegras lijkt, besefte ze dat dit weleens een goede stek zou kunnen zijn. Daar heeft ze nu gelijk in gekregen. ,,Laura heeft er echt gevoel voor ontwikkeld’’, zegt Quirin Smeele van Natuurmonumenten enthousiast.
De locatie bij Griend bleek beter te zijn dan de kansrijke plekken die Rijkswaterstaat had aangegeven. Die bleken vaak te voedselrijk, waardoor algen de planten smoorden. En op het Balgzand voor de Noord-Hollandse kust at de zeeduizendpoot de zaadjes op.
Bewogen eiland
Onlangs verscheen het boek ’Griend. Een bewogen eiland’ van Laura Govers en Valérie Reijers, waarin veel aandacht is voor de geschiedenis van het door stormen gevormde eiland, dat al eeuwenlang tot de verbeelding spreekt.
Ooit was het veel groter en werd het bewoond, in ieder geval vanaf de middeleeuwen tot 1725. Vanwege het belang als broedgebied en hoogwatervluchtplaats voor vogels kocht Natuurmonumenten in 1916 de maairechten van Griend van de Texelse familie Lap.
Activiteiten om het slinkende eiland te behouden, liepen altijd anders af dan verwacht. Govers en Reijers hebben de ontwikkelingen na de laatste herstelactie in 2016 vastgelegd om daar lering uit te trekken.
KNNV Uitgeverij. Prijs: 24,50 euro. ISBN 9789050118125.
Lees het gehele artikel op de bron: Leidsch Dagblad
Afbeelding: Laura Govers geeft uitleg bij een zeegrasveld. © Foto Trijnie Stoker/Natuurmonumenten