Schipper op de tweemast klipper Wilhelmina
Robert Demage is schipper op tweemastklipper Wilhelmina. Hij heeft de touwtjes stevig in handen, bespreekt de tocht met mogelijkheid tot inspraak, organiseert met zijn maat de bemanning, neemt waar, houdt het schip op koers en zorgt voor een veilige overtocht.
Om een schip van 29 meter te zeilen met relatief onervaren krachten is overzicht, overwicht, organisatietalent en oplettendheid belangrijk. Voor de goede orde zijn de taken aan dek verdeeld. De bemanning moet zich veilig weten. Een oei moment moet op tijd worden gesignaleerd. Ongevraagd eigen initiatief kan immers tot gevaarlijke situaties leiden en dat moet worden voorkomen.
Als het zo uitkomt geeft Robert wel het roer soms even uit handen. Jong en ouder, ieder die dat wil krijgt een kans om even op zijn plek te staan. Hij staat daar niet ver vandaan. “Ik heb maar een kwart van de tijd aan het roer gestaan”, zegt hij met een brede lach na een tocht van Workum naar Vlieland. Dat was niet met zijn handen in de broekzakken. Zeil aanhalen, zeil vieren, zeil opdoeken, bakstag aan, bakstag los, voor veel handelingen is wel een gebaar. Het is als dirigeren, omdat praten in de wind en over die afstand lastig is.
Aandacht trekken kan hij ook. Dan klinkt plotseling een luide schreeuw: “Bakboord”, bedoeld voor dat polyester scherpjacht dat niet van wijken lijkt te weten. Klipper Wilhelmina blijft op koers om verwarring te voorkomen. En als het schip spontaan een paar graden van de wind wegdraait stuurt Robert even bij en legt geduldig uit dat door de kentering hier en nu de stroom anders invalt. Gebruikmaken van de kracht van stroming en wind, dat is zijn eer als hij de haven van Vlieland binnenvaart.
De rol van Robert aan boord van tweemastklipper Wilhelmina is evident.. “Ik moet mijn vaarbewijs wel veilig stellen.”, zegt hij en weer verschijnt die brede lach. Bij terugkeer meldt hij het schip voor de haven van Harlingen aan via de marifoon, noemt 14 opvarenden, waaronder 3 kinderen onder de 5. “Zozo, tot straks”, zo klinkt de bevestiging van ontvangst van het bericht. Dat straks laat nog wel even op zich wachten, omdat de veerboot net uitvaart. “We hebben toch geen haast”, klinkt het tot besluit.