Thuiskomen na een half jaar op zee

School at Sea directeur Monique Touw praat met oud-deelneemster Fien van den Berg. Thuiskomen na zo’n lange reis, de emoties, de indrukken, opgedane kennis en vaardigheden: hoe ga je daarmee om in je dagelijkse leven?

Het klinkt allemaal als een sprookje, zes maanden varen in het Caribisch Gebied met leeftijdgenoten. Zon, zee, strand en lekker relaxen. Maar vergis je niet! Er moet hard gewerkt worden en er worden ook nog gewoon schoollessen gevolgd. Uiteindelijk draait School at Sea om ervaringsleren: leren met een directe koppeling naar de praktijk en zo bijdragen aan de persoonlijke ontwikkeling van de leerlingen.

Waar keek je van tevoren het meeste naar uit?

‘Vooral de manier van leven aan boord. Via de informatiebijeenkomsten had ik al een aardig beeld gekregen van hoe het er aan boord aan toe gaat. Ook de mate van zelfstandigheid die er van je verwacht wordt. Het leek me erg leuk om zelf aan het roer te staan, om maar in scheepstermen te blijven. En natuurlijk ook heel erg naar de prachtige bestemmingen!’

Kwamen die verwachtingen uit?

‘Ik leefde heel erg naar de bestemmingen toe, maar achteraf vond ik juist het leven en werken aan boord geweldig! Daar genoot ik eigenlijk nog het meeste van. En van de mensen aan boord. De manier waarop we met elkaar omgingen daar werd ik echt heel blij van.’

Wanneer voelde je je thuis ?

‘Dat was vlak voor Tenerife na ons middendekje. We hadden op ons kop gekregen over het schoonmaken en ik weet nog dat iedereen daar zo volwassen op reageerde. Ik kon in dat moment zeggen hoe ik me voelde en daar werd door de andere leerlingen heel normaal en fijn op gereageerd. Toen dacht ik echt, bij deze mensen voel ik me thuis. In het begin ben je toch nog zoekende naar je plek en moet je iedereen nog leren kennen en dat is echt wel spannend als je aan boord stapt. Ik had het geluk dat ik al een paar meiden kende waarmee het meteen goed klikte, maar na dit specifieke moment voelde ik echt het groepsgevoel en hoe goed dat zat. We dachten allemaal: we kunnen dit! En dat vond ik een heel tof moment.’

Wat miste je op zee van thuis?

‘Mijn familie het meest. Natuurlijk lag ik weleens in bed te denken aan hoe het thuis zou gaan. Bijvoorbeeld toen mijn zusje jarig was. Dan zou je er graag bij hebben willen zijn en haar een knuffel willen geven. Maar dan werd je ook weer meegenomen door de groep en was alles weer koek en ei. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik naar huis wilde. En uiteindelijk gaan de mensen aan boord ook als familie voelen.’

En  wat miste je toen je thuiskwam?

‘Alles! Zodra ik thuiskwam was ik heel erg blij om iedereen weer te zien en andersom. En de eerste weken voelde het superfijn om zoveel mensen om me heen te hebben al was het soms ook wel wat overweldigend. Er kwam zoveel op me af. Op een gegeven moment moest ik ook weer naar school waar ik best tegen op zag. Alles werd ineens weer zoals voor vertrek en toen kwam pas de heimwee. Ik wilde alleen maar terug naar boord en school voelde heel benauwend. Aan boord is iedereen er voor je en viel het mensen op als het even niet zo goed met je ging, maar in het dagelijks leven voelde het weer als ‘ieder voor zich’ en dat vond ik wel heel erg jammer. Verder miste ik het reizen, het continu buiten zijn, eigenlijk gewoon echt alles.’

Welke ervaring is je het meest bijgebleven?

‘Ik zat in de vier tot acht wacht en we zouden zo met z’n allen gaan eten, maar ik moest eerst het net in om de buitenkluiver in te pakken. En toen was er toch zo’n prachtige zonsondergang te zien dat ik gevraagd heb of ik nog even mocht blijven zitten om daarvan te genieten. Dus ik zat helemaal op het punt van het schip en zag niets anders dan de zee en de zon die erin onder ging en ik dacht alleen maar: wow! Het is allemaal zo mooi en onwerkelijk wat je aan het doen bent dat je soms niet beseft hoe gaaf het eigenlijk is wat je ziet en meemaakt. Juist op die plek en in dat moment had ik zo’n besefmomentje en dat was zo indrukwekkend.’
‘En op Dominica waar de sfeer met de groep zo leuk was. We hadden net een maand op zee gehad en waren zo blij dat we aan land waren. Tijdens de schoollessen hadden we onze badkleding al aangedaan zodat we elke vrije minuut tussendoor lekker het water in konden duiken.’

Wat vind je – een jaar later – wat je allemaal geleerd hebt?

‘Sowieso werd ik heel erg in het diepe gegooid met mezelf waardoor ik best tegen dingen aan ben gelopen. Als ik dan feedback terugkreeg waarbij het even niet lekker ging, werd ik een beetje moe van mezelf. Dan dacht ik echt: wat ben je nou aan het doen? Op zulk soort momenten zat ik daar echt wel mee. En helaas had ik ook rotnieuws gekregen van het thuisfront toen ik aan boord zat, wat echt wat met me deed.
‘Mijn ouders zeggen dat ze een heel ander kind hebben terug zien komen dan toen ik wegging. Ik maak mijn keuzes anders en was voorheen altijd wat meer op mezelf. Een voorbeeld: ik danste heel fanatiek maar nu heb ik daar geen behoefte meer aan en dus heb ik dat op een laag pitje gezet. Ook praat ik veel meer over de dingen die me bezighouden en kan ik zeggen dat ik veel dichter bij mezelf sta. Ik wist heel lang niet goed wat ik wilde en was benieuwd naar wie ik was zonder mijn vertrouwde omgeving. Daardoor word je zo enorm beïnvloed en dat kon ik met School at Sea echt even loslaten. Nu weet ik beter wat ik zelf wil en welke vrienden en dingen er bij me passen. Ik zit nu echt veel fijner en zekerder in mijn vel.’

Bron: Nieuwsbrief Varende Vrienden van de EOC.