ES-TRIN niet geschikt voor keuring stalen masten

De regels uit het ES-TRIN zijn gemaakt voor houten masten en passen niet bij masten van ander materiaal. De keuring van stalen masten in de zeilchartervaart moet daarom veranderen, vinden branchevereniging BBZ en keuringsbureau BSC.

Voor eigenaar Erica Bijl van de driemaster Amazone komt een wijziging echter te laat. De Amazone heeft drie stalen masten. De keuring van het schip stond al gepland, toen onverwacht het NBKB werd geschorst. ‘Ik had met een NBKB-keurmeester overeenstemming over staand aanbieden. Daar had ik een werf voor geregeld,’ vertelt Bijl.
Vanwege de schorsing van het NBKB kwam Bijl terecht bij Bureau Scheepvaart Certificering. BSC stelde dat de masten niet staand mochten worden gekeurd. Bijl: ‘Maar ik kon nergens bevestiging vinden dat liggend aanbieden inderdaad verplicht is.’

Instructie van ILT

BSC baseert de bepaling dat masten die los kunnen eens in de vijf jaar liggend moeten worden gekeurd op een instructie van de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT): ‘Strijkbare masten en doorgestoken houten masten worden tenminste eenmaal per vijf jaar aan de wal, platliggend en volledig gestript (ontdaan van staand/lopend want, ra’s en andere bevestigingen) ter keuring aangeboden.’ Volgens BSC vallen stalen masten daar ook onder. Bijl betwijfelt dat.

Vast en weer los

Voor Bijl was de overeenkomst met de NBKB-keurmeester reden om haar drie masten vast te zetten, want dan hoeven ze niet van boord. Maar zo simpel gaat dat niet. Aan de manier waarop die masten worden vastgezet hangen ook eisen en daaraan voldeed Bijl niet. Uiteindelijk zag ze geen andere uitweg dan de masten, die niet strijkbaar zijn, uit het schip te laten hijsen en aan de wal te leggen. ‘Ik kreeg anders mijn CVO-certificaat niet. Dat heeft hier niets mee te maken, maar zo probeerden ze mij onder druk te zetten.’
BSC laat weten dat dit anders ligt. ‘Als de gasinstallatie niet tijdig wordt gekeurd, delen wij ook het hoofdcertificaat niet uit. Dat geldt hiervoor ook.’
Voor Bijl zijn de druiven zuur. ‘Ik heb dit schip vier jaar. Het is een evenementenschip, dus corona was een enorm zware tijd. En dan kan ik nu weer niet uitvaren. De keuringen zijn daarnaast niet goedkoop. Dit geintje kost mij 12.000 euro. Om mijn schip nu zo te zien, het doet gewoon pijn. En er blijkt helemaal niets mis te zijn met mijn masten.’

Keuringstermijn

Waren BSC en Bijl het niet eens over de keuring van de Amazone, ze zijn eensgezind van mening dat de regels dienen te worden aangepast. ‘Het om de vijf jaar liggend keuren van stalen masten is niet nodig. Die ervaring hebben we de afgelopen jaren opgedaan vanuit de praktijk’, stelt Robin Hoekstra van BSC. Volgens Hoekstra zou eens in de 10 jaar beter zijn. Dat ziet ook directeur Paul van Ommen van de branchevereniging voor de bruine vloot BBZ.
Daarvoor is een aanpassing van het ES-TRIN nodig, waarin deze eisen, die ooit op houten masten zijn gemaakt, zijn opgenomen. ‘Vroeger waren er vooral veel houten masten, nu meer stalen’, stelt Van Ommen. Volgens hem speelt deze discussie al jaren en leek het ook de goede kant op te gaan. Hij zegt te beschikken over een werknotitie van de ILT waarin de keuringstermijn voor stalen masten naar 10 jaar gaat. ‘Maar dat is uiteindelijk nooit formeel geworden. Na het ongeluk met Amicitia, is de discussie gaan liggen.’
Hij hoopt wel dat die opnieuw gevoerd gaat worden. Volgens hem moet er dan ook verder worden gekeken dan alleen de keuringstermijn. ‘Moeten die masten wel echt van het schip? We moeten beter in kaart brengen wat de pijnpunten zijn van stalen masten en hoe we die kunnen meten.’ Daar sluit Bijl zich bij aan. ‘De keuring van stalen masten hoeft niet liggend te gebeuren.’

Lees het veel uitgebreidere artikel van Jelmer Bastiaans in de Schuttevaer (alleen voor abonnees).

Foto’s: Erica Bijl