In Memoriam Remco Visser

Afgelopen zomer maakte de Zeepost gewag van de onverwachte dood van Remco Visser, de 54-jarige schipper van de keenaak Alida. Jaap Hellinga schreef een In Memoriam.

Twintig dagen voordat het misging, ontmoette ik hem in Iduna in Drachten. Remco stond in het publiek van The Gories, obscure garagerockers uit Detroit. Hij was daar met Hilda, het liefje uit zijn tienerjaren, met wie hij in The Jumping Jehova’s speelde.
Remco grijnsde, hij leek onverwoestbaar. ,,Ik ga ook weer naar Margate’’, vertelde hij. Naar het Engelse kuststadje, waar het jaarlijkse skafestival zijn favoriete evenement was geworden. Soms zeilde hij er in zijn Wesp naartoe, een geel bootje dat wel wat klein oogde voor de tocht over de Noordzee.
Voor Remco was zo’n oversteek een uitje. Onbekommerd viel hij droog op het strand van Margate, danste met de Engelsen en laveerde daarna voldaan tussen de containerschepen door naar Harlingen terug. Je kreeg hem niet zo snel bang.

De jongste

Toen ik hem leerde kennen, moet hij een jaar of dertien, veertien zijn geweest. Ik zat met zijn broer Edo op het Drachtster Lyceum. En dan was er ook nog de oudste, Johan. Als we in de loze uurtjes bij de familie Visser binnenvielen, kreeg Remco er soms ongenadig van langs.
,,Jij moet je stil houden’’, blaften Edo of Johan dan. ,,Jij bent de jongste.’’ Zo kan dat gaan met broers. Niet dat Remco zich er iets van aantrok. Daar was hij veel te eigengereid voor. […]

Frisian Sailing Company

Remco koos voor een hbo-opleiding die hem niet boeide. Zo belandde hij in 1990 in Lemmer. Vandaaruit voer hij twee seizoenen als maat mee op de bruine vloot.
Zijn leven nam een nieuwe wending, toen Remco stond te liften in Amsterdam. Jaap Maks, agent en oprichter van de Frisian Sailing Company, nam hem mee. ,,Hoe lang ben je al maat’’, vroeg Maks. ,,Wil je dan niet eens schipper worden?’’
Dat aanbod greep Remco met beide handen aan. Na een korte periode als zetschipper kocht hij in 1993 de Elbrich, een 20 meter lange boltjalk uit Groningen. Hij maakte er tochtjes mee over het IJsselmeer, de gasten sliepen in ingetimmerde bedden onder het voordek.

Alida

In datzelfde jaar kreeg hij verkering met Sabine Liedtke, een kunstacademiestudente uit Drachten. ,,Ik heb helemaal niks met kunst’’, antwoordde Remco, als je hem er naar vroeg. ,,Maar ik heb wel wat met Sabine.’’ Ze trouwden in 1999. Tegelijk ruilde Remco zijn Elbrich in voor de Alida, een 32 meter lange keenaak uit 1907.
Die platbodem werd zijn tweede liefde. Het gestroomlijnde schip was gebouwd voor de rivieren. Remco glorieerde er vooral mee op de Waddenzee. Als andere schippers bij vallend water hun koers moesten wijzigen, kon de snelle Alida nog gemakkelijk over de banken.
Bij de Brandarisrace wist Remco dat voordeel zo uit te buiten, dat hij vlak voor de beide koplopers finishte. Het wedstrijdreglement werd er om aangepast. Voortaan moest iedereen, dus ook die fanatiekeling van de Alida, een boei in de Vliestroom ronden. […]

Herseninfarct

Op woensdag 10 juli lag de Alida in de haven van West-Terschelling. Terwijl zijn gasten op het eiland naar de EK-wedstrijd Nederland-Engeland keken, trok Remco zich met zware hoofdpijn terug in de roef. Pas veel later vonden ze hem daar, getroffen door een herseninfarct.
,,Toen ik met Jonna en Nyk in de auto bij het UMCG in Groningen arriveerde, landde net de helikopter’’, vertelt Sabine. ,,Die donderdag, vrijdag en zaterdag konden we nog met hem praten. Hij was heel positief. Dat was hij altijd.’’ Dit jaar zou hun 25-jarig huwelijksfeest zijn.

Zeemonster

,,Dat wilde Remco vieren met Zeemonster, de band van de schipper die altijd naast hem lag.’’ Zeemonster kwam inderdaad spelen, maar dan wel op Remco’s uitvaart. In het overvolle crematorium hield dochter Jonna de honderden bezoekers een les van haar vader voor: ,,Je kunt niet de wind veranderen, maar wel de stand van de zeilen.’’
,,Ik mis hem heel erg’’, zegt Sabine. ,,Ik weet dat hij er niet meer is, maar ik heb nog altijd het gevoel dat hij hier zo naar binnen kan lopen.’’

Lees het uitgebreidere artikel in de Leeuwarder Courant (alleen voor abonnees).
Foto: Jan R. Ubels.