Experiment succesvol: zeegrasveld bij Griend nu al 170 bunder groot
Oostelijk van Griend is een experiment om zeegras terug te brengen in het Waddengebied behoorlijk uit de hand gelopen. Met 170 bunder ligt bij het onbewoonde eilandje nu grootste zeegrasgebied van het Nederlandse Waddengebied.
We hebben al aardig wat kilometers gelopen over de ondiepte aan de oostkant van Griend als we de eerste plukken zeewier tegenkomen. De Wierschuur op Terschelling heeft zijn naam te danken aan deze plant die in het Nederlands ‘groot zeegras’ wordt genoemd.
Al jaren proberen wetenschappers zeegras terug te krijgen in de Waddenzee. Dit jaar was er een echte doorbraak. De planten verspreiden zich buiten de proefvlakken. Afgelopen voorjaar is het zeegrasgebied toegenomen tot 100 bunder en nu is het 170 bunder groot. Daarmee is het met zo’n 100.000 planten het grootste zeegrasveld in het Nederlandse Waddengebied.
Het hele experiment draait om het vinden van een methode het zeegras op grote schaal terug te brengen in de Waddenzee. Die methode is nog niet helemaal klaar, maar dat ze op de juiste weg zijn, is nu wel duidelijk, zegt onderzoeker Laura Govers van de Rijksuniversiteit Groningen die de wetenschappelijke kant van het project coördineert. “Het veld breidt zich nu uit. Ook buiten onze proefplotjes. En dat is een fantastische ontwikkeling. We willen nu kijken of het zich nu ook zelf in stand kan houden zonder dat we extra inzaaien. De helft van de planten staat nu nog in onze proefvlakken.”
Biodiversiteit
Er wordt nu bijvoorbeeld gekeken in hoeveel dichtheden je een zaadje moet planten. Je ziet nu wel op sommige plekken waar minder zaad bij elkaar gezet is, dat de planten groter worden. Het zeegras terugbrengen is geen doel op zichzelf. De planten helpen het Wad ook, zegt Govers: “Het zeegras kan de biodiversiteit vergroten. Wat we zien is dat er heel veel aliekruikjes in zitten. Dat zijn kleine slakjes en die grazen op de kleine algen op het zeegrasblad groeien. Er zwemmen al vlokreeftjes tussen de bladeren omdat die bladeren water vasthouden op een anders droge Wadplaat. En garnaaltjes. Die blijven hangen in de poeltjes waar zeegras staat. We hebben dat deze week gemeten.”