Jorieke op de Wylde Swan: ‘… van grote boten wist ik niet zo veel …’
Het geluid van de boeg die door de golven klieft, de wind door je haren, het zicht op de zeilen en de geur van de zilte zeelucht zijn niet onbekend aan boord van de Wylde Swan. Ze heeft dan ook al vele zeemijlen achter de rug, vroeger als haringjager en in 2010 is de Wylde Swan de vaart in gegaan als topzeilschoener. Waar zij in de zomermaanden met verschillende groepen mensen met allerlei leeftijden vaart, biedt ze in de wintermaanden een thuis aan middelbare scholieren, die opgedeeld in verschillende reizen naar het Caribisch gebied en weer terug naar Europa varen met het programma Masterskip.
Ook ik ben op die manier in aanraking gekomen met de Wylde Swan, toen ik in de vijfde klas zat, stapte ik als Masterskipper aan boord. Rond mijn elfde begon zich langzaam maar zeker de droom te ontwikkelen om van zeilen mijn beroep te maken. Ik kom niet uit een zeilfamilie, dus van wat grotere boten wist ik eerst nog niet zo veel. Meevaren met de Wylde Swan leek mij een hele mooie manier om erachter te komen of het leven aan boord van een groot zeilschip bij me zou passen. Een leven dat behalve wachten draaien, navigeren en zeilen hijsen ook voor een heel groot deel bestaat uit samenwerken, groepsdynamiek en vertrouwen.