Dromen die sterk genoeg zijn

Inge en Evert hebben het nooit een vreemd idee gevonden. Ze zijn er gewoon mee begonnen. Nu is er Stichting Vaarwens, een nieuw schip én een varend kantoor. Misschien was het allemaal anders gelopen als Atlantis, een nieuwgebouwde loodstender uit 1996, niet al na negen maanden op een boei in de Maasmond was gevaren. Maar zo geschiedde, al hadden Evert Stel (67) en Inge de Graaf (62) toen geen weet van de knalgele loodstender die dermate beschadigd was dat-ie direct naar de sloop kon. Sterker nog, in dat jaar hadden ze niet eens weet van elkaar. Ze zouden elkaar pas in 1999 leren kennen. In een compleet ander soort leven dan vandaag de dag het geval is.

Stront van de dijk
Evert was een drukbezet man. Hij was orthopedist; zijn bedrijf maakte kunstledematen. ‘Ik had veertien man personeel, maar ik bén helemaal geen baas. Het bedrijf groeide als kool en ik werd gek van de regelgeving, van de collectieve krankzinnigheid die door de overheid werd opgelegd.’

Alsof dat niet genoeg was, had hij nog een tweede bedrijf: No Limit Ships. ‘Ik begon het omdat ik ook wilde varen als de stront van de dijk waait en de uiers dwars onder de koeien hangen. Dus maakte ik reddingsboten.’ Toen zijn echtgenote er met een ander vandoor ging, stortte Evert zich, na het dagelijks werk, tot diep in de nacht op een derde project. Hij bouwde eigenhandig een kotter: ‘Om maar niet te hoeven nadenken.’ Tegen de tijd dat het schip af was, had hij Inge leren kennen. Trots leidde hij haar rond, waarna zij concludeerde dat bij de bouwplannen geen vrouw had meegedacht. Alle hangkasten waren te ondiep en te laag.

Noodzakelijk, want naast het groeiende aantal aanmeldingen bezochten ze ook evenementen, om meer bekendheid te genereren. Maar ondanks de vrijwillige ondersteuning was het veel. Te veel. Evert en Inge voeren drie dagen per week, en bij een spoedaanvraag nog extra. ‘Het oude gevoel van ik-moet-presteren, ik-ben-verantwoordelijk, kwam weer boven.’

In 2017 meldden ze de Stichting daarom dat ze langzaam wilden afbouwen, om uiteindelijk te stoppen. Ze wilden wat rust, én hun huis terug. ‘Maar niemand vond het een goed idee; zo’n mooi initiatief laten doodbloeden.’ Er werd besloten te sparen voor een nieuw schip. Het geld was in no time bij elkaar.

Hooguit een droom
Nu is er het bij SRF nieuw gebouwde schip Vaarwens, dat vijf dagen per week vaart met vrijwillige schippers. En er is een betaalde medewerker die vanuit het gesponsorde, varende kantoor werkt. Maar druk blijft het. Inge stuurt zo’n honderd vrijwilligers aan, Evert doet de website en maakt van elke vaartocht een verslag met foto’s. Maar varen doen ze nu weer samen, als ontspanning; Meander V wordt alleen gebruikt ter promotie van de stichting.

Op de vraag of uitbreiding van Stichting Vaarwens het toekomstplan is, antwoordt Inge dat ze dat geen ambitie wil noemen. ‘Het is hooguit een droom om vanuit meer plaatsen met diverse schepen te kunnen varen.’ Evert zegt daar het zijne over: ‘Dromen komen uit, voor hen die sterk genoeg zijn om erin te geloven.’ Het wachten is dus op de volgende schepen van Stichting Vaarwens.

Lees hier het gehele interview van Corine Nijenhuis in VLOT, als pdf

Meer weten over Stichting Vaarwens? Kijk hier