Eef Willems, haar eigen vaarwijzer

“We hadden verschrikkelijk slecht weer. Het grootzeil woei uit de lijken. daarna hadden we alleen nog maar een stormzeil.En ik vond het fantastisch!” Aan het woord is Eef Willems, over haar eerste oceaan oversteek, op haar tweeëntwintigste. Voor een aantal opvarenden was deze ervaring de reden om op de Canarische eilanden af te stappen en nooit meer een voet op een zeilboot te zetten.

Voor Eef Willems was het een reden op nog verliefder te worden op zeilen dan ze al was. “Ik weet nog dat ik die brekers zag, dat fluorescerende blauw, dat knisperende licht, ik vond het geweldig.” Ze was wel een beetje naïef toen, geeft ze toe. Dat kon ook gemakkelijk want het was niet haar schip en niet haar verantwoording.

Onbestaande carrière
Hoewel het zeilvirus bij Eef Willems is aangewakkerd op de Atlantische Oceaan, is het ooit aangestoken op de Maas. Ik spreek haar in een lokaal van de Enkhuizer Zeevaartschool, waar ze les geeft in zeevaartkunde aan beginnende beroepsvaarders en leergierige amateur zeilers. Zelf heeft ze in 1989 tot 1990 op school gezeten en examen gedaan.

Lees het gehele artikel van Michiel van Straten in het blad zeilen.