Een Wadden-film zonder commentaar of muziek

In de imponerende documentaire Silence of the Tides van Pieter-Rim de Kroon is het geluid net zo belangrijk als het beeld. De magie van de getijden. Pieter-Rim de Kroon was een jaar of 8 toen hij er voor het eerst van doordrongen raakte, tijdens een vakantie met ouders en broers op de Wadden. Bij laagwater tussen twee tentharingen een vislijntje met haakjes spannen, pieren eraan, wachten tot het vloed werd en weer eb, kijken wat er aan de haken zat. Achteraf lezen over de invloed van de zwaartekracht van de maan en de zon op de waterstand. En constateren: magie.

De 66-jarige documentairemaker dacht daaraan terug toen hij het voorstel kreeg een documentaire over het Waddengebied te maken. Die magische beleving van eb en vloed moest daarin de leidraad worden. Preciezer: ‘Ik wilde het getijdenproces filmen als een ademhaling.’

Dat resulteerde in Silence of the Tides, een visueel imponerende documentaire waarin De Kroon door het volledige Waddengebied trekt. Tussen 2017 en 2019 filmde hij met zijn crew in Nederland, Duitsland en Denemarken mensen, dieren en locaties die je vermoedelijk niet eerder met dit gebied associeerde. ‘Als je met de ferry van Harlingen naar Terschelling gaat en je fietst daar een rondje, krijg je een beperkte beleving van de Wadden’, zegt hij. ‘Ga je in de winter met een boot het wad op en je valt droog, kom je in een soort oerwereld terecht.’

Het is een uiteenlopende oerwereld, in Silence of the Tides. Vol botsende contrasten, gefilmd zonder voice-over, dialoog of ondersteunende muziek. Van postbode Hanni die op de Duitse Halligeneilanden pakketjes bezorgt met een eenpersoonslocomotief tot de vuurtorenwachter in de verkeerscentrale van de Brandaris. Van een windorgelspeler op Pellworm tot de schietoefening van een straaljager boven de Vliehors op Vlieland. Het ene moment kruipt een kuikentje uit een ei, het volgende zijn we bij een training van het Korps Mariniers. ‘Het contrast ligt op de Wadden voor het oprapen, ik hoefde er niet naar te zoeken. Het ene moment is er bijna geen wind, is het laagwater, heb je 360 graden horizon om je heen en gebeurt er helemaal niets. Dan opeens: het oorverdovende geluid van een overvliegende F-16. En daarna is het weer helemaal stil. En dan zijn er de toeristen die in de zomer komen en aan het eind van het seizoen weer verdwijnen. Vogels die migreren en terugkeren. Het idee van ademhaling keert overal terug.’

Lees het gehele artikel op de bron: Volkskrant

De film was in 2020 juryprijs winnaar in IDFA en won andere prijzen in 2021, en komt nu opnieuw uit in verschillende bioscopen en filmhuizen