Laura Dekker zeilt nu met jongeren

Laura Dekker zeilde als 14-jarige solo rond de wereld en werd wereldnieuws. Nu is ze 29, heeft een man en twee kinderen en een groter schip, waarmee ze verre zeilreizen voor jongeren organiseert.

De nieuwe ‘Guppy’ ligt de komende maanden in de haven van Medemblik, waar de knalrode romp van de polyester Scorpio 72 uit 1984 een vrolijke aanblik biedt tussen de doorsnee witte bootjes. Terwijl de regen tegen de ramen striemt, spelen haar zoontjes Tim (6) en Alex (2) met een legoschip in de salon. Dekker − gehuld in comfortabele trui en witte sloffen − zit op de bank, haar vriend schenkt thee in.
Het oogt als een alledaags familietafereel, maar een conventioneel leven leidt het gezin allerminst. Sinds 2020 varen ze de wereld over met groepen internationale jongeren. Van enkele weken tot zes maanden kunnen jongeren aanmonsteren om af te reizen naar bestemmingen als de Cariben of Noorwegen. Onderweg helpen ze actief mee met zeilen en alle huishoudelijke taken. Het idee is om de jongeren niet alleen een bijzonder avontuur mee te geven, maar ook een aantal kleinere of grotere levenslessen.

Dromen verwezenlijken

Het is een droom waar ze al jaren mee rondliep, vertelt Dekker. En een droom van Dekker, die wordt werkelijkheid. Dat bewees ze al vroeg, toen de halve wereld over haar heen viel. Als 14-jarige solo de wereld rond, dat was wel wat te riskant, vonden zelfs veel zeilers. De kinderbescherming zag een unieke kans om zich voor het oog van de natie als hoeder van goed ouderschap te profileren, en probeerde de ouders uit de ouderlijke macht te ontzetten. ‘Onverantwoordelijk’ was het vriendelijkste woord in de media; veel zelfbenoemde deskundigen gebruikten aanzienlijk zwaardere termen. Er waren echter ook ervaren zeilers die probeerden zich in Laura te verdiepen, en iemand in haar zagen die qua ervaring en doorzettingsvermogen haar leeftijdgenoten ver vooruit was. In 2010 oordeelde de rechter dat ze vertrekken. Twee jaar later haalde ze opnieuw het wereldnieuws toen ze als jongste zeiler ter wereld met succes rond de wereld was gezeild. Toen ze na zo’n 27.000 zeemijl weer voet aan wal zette, was ze pas zestien jaar.

Werken met jongeren

Het idee om te gaan charteren ontstond in Nieuw Zeeland, waar Dekker naar uitweek na haar wereldreis. Van Nederland had ze even schoon genoeg. Down under kwam ze tot rust en ontdekte ze nieuw doelen: “Ik vond het leuk om met kids te werken en wist ook altijd dat ik zelf kinderen wilde en dat ik iets samen met mijn gezin wilde doen. Veel mensen die varen, doen dat alleen en hun gezin is thuis. Of ze hebben geen gezin, want dat is niet praktisch. Ik wilde iets doen waarbij ik een gezin kon combineren met mijn werk. Wat mijn vader mij als kind heeft gegeven, was vooral zijn tijd, en daar ben ik hem heel dankbaar voor. Dus toen heb ik dit bedacht: varen met jongeren.”
De eerste reis duurde meteen een half jaar. Dekker zeilde van Europa naar de Carieb en terug, met zeven jongeren aan boord. Eerst warmdraaien op een paar kortere reizen van één of twee maanden is niet haar stijl: “Mijn stijl is: gewoon gaan en niet te veel piekeren. Het is natuurlijk wel heel belangrijk om je goed voor te bereiden. Ik had mijn reizen niet kunnen maken als ik gewoon had gezegd: ‘Hey boot, let’s go!’ Voordat ik wegging heb ik een heel boek volgeschreven met alle havens waar ik heen ging varen, en alle posities.”

Veilig voor ouders en tieners

Gedurende de reis is Laura zelf druk met papierwerk, de route uitstippelen en het weer checken zodat ze veilig kunnen varen. “Sander houdt alle systemen op het schip draaiende. Daarnaast hebben we natuurlijk twee kleintjes die ook onze aandacht vragen.”
Laura stelt de ouders van de tieners regelmatig gerust. “Ik houd iedereen via de mail op de hoogte en zorg ervoor dat de tieners regelmatig videobellen met hun ouders. Zelf lijken ze vaak minder contact te zoeken met het thuisfront. Voor ouders zijn onze reizen daarom ook vaak een uitdaging. Ze leren loslaten – iets wat heel belangrijk is nu hun kinderen ouder worden.”
Laura’s schip moet ook een safe space zijn voor de tieners – ook al is de zee onbekend terrein. “Dat maakt het niet automatisch gevaarlijk”, vertelt Laura. “Tuurlijk heeft de zee gevaren, maar met goed plannen en jezelf blijven controleren kan dat gelimiteerd worden.”
Laura’s vader gebruikte tijdens de rechtszaken altijd als voorbeeld dat ze ook dertien kilometer alleen naar school fietste over een donkere weg met nog half slapende autobestuurders. “‘Mijn kind is veiliger op zee dan in de stad’, vond hij. En daar ben ik het nog steeds mee eens – zolang je met voldoende kennis het water opgaat.”

Bronnen: het veel uitgebreidere interview van Amber Dujardin in Trouw (alleen voor abonnees) en een interview van Anne Schiphof op de website van Linda Meiden.
Foto’s: Laura Dekker World Sailing Foundation.