Wat doet een oceaanoversteek van 56 dagen met je?

Een oceaanoversteek van 56 dagen, wat zou dat met je doen? Marit Verbeek voer mee aan boord van de Tecla en schreef er een artikel over in Zeilen. Dwars door de doldrums en over de evenaar van de Noordelijke naar de Zuidelijke Atlantische Oceaan zeilen: een droomreis. Als matroos maakte ik afgelopen oktober op Tall Ship Tecla deze reis, van Tenerife naar de Falklandeilanden. Het leek me een fantastisch avontuur, maar ik zag er eigenlijk ook een klein beetje tegenop. De langste oversteek die ik ooit had gemaakt duurde twee weken. Bijna twee maanden non-stop niets dan oceaan om je heen, is dat misschien niet wat teveel van het goede?

Onderweg stoppen of doorgaan?
Vlak voor vertrek vanaf Tenerife hoorden we dat het plan was om wel een stop te maken, in Brazilië. Het zou echter van de omstandigheden afhangen of het daadwerkelijk kon. We moesten er maar niet teveel op hopen. Na twee weken op zee waren we overal zo aan gewend, dat het vaak voelde alsof er een dag niet echt iets gebeurde. Het routineuze wachtlopen begon een beetje als een sleur te voelen, zes uur op, zes uur af, dag en nacht in en uit (“Nou. Ja. Het avondeten is weer klaar.”). Aan aankomen denken had nog lang geen zin, het voelde alsof we gewoon eindeloos met zijn zevenen zo door zouden leven.

Lees het gehele artikel op de bron: Zeilen.nl

Foto: Marit Verbeek