‘Zij had een goede baan en zei: ga vooral je gang als schipper’
Irene Roselaar (55) is jurist, haar man Olaf (59) zeilt met gezelschappen. In coronatijd is de animo daarvoor echter wat minder. „Ik ga met de hond wandelen in de duinen en daarna kijk ik op de computer of er aanvragen zijn.”
Olaf: „Ik ben schipper op een historisch zeilschip, onderdeel van de Bruine Vloot, schepen met van die bruine zeilen, die meestal minimaal honderd jaar oud zijn. Mijn schip, een tjalk, is 127 jaar oud. Je moet een beetje gek en hobbyist zijn om dit te willen, want al het geld dat je ermee verdient, gaat terug de boot in.”
Olaf: „Eén keer in de drie jaar gaat de boot naar de werf. Dan moeten er nieuwe stukken ijzer in. Nu zit ik weer met een houten mast die vervangen moet worden, dat kost ook zo 10.000 euro. Ieder jaar zijn er terugkerende werkzaamheden: het dek in de olie zetten, binnen alles verven.”
Irene Roselaar (55) werkt als jurist voor de provincie Noord-Holland in Haarlem. Daar volgde ze ook haar opleiding tot advocaat. Daarvoor werkte ze ook als griffier bij de rechtbank en deed ze de opleiding tot rechter. Samen verdienen ze in een normaal jaar drie keer modaal, dit jaar is dat tweeënhalf keer modaal, door corona. Ze wonen in Zandvoort.
Olaf Roselaar (59) is schipper en eigenaar van een historisch zeilschip waarmee hij vanuit Monnickendam met gasten op de Nederlandse binnenwateren en de Wadden vaart. Daarvoor werkte hij 22 jaar bij Holland Casino als croupier en tafelleider. Ze zijn ouders van zoon Ezra (20) die nog thuis woont en dochter Sophie (22). Beiden studeren in Amsterdam.
Irene: „Ik werk nu dertien jaar bij de provincie Noord-Holland als senior jurist. Hiervoor heb ik allerlei andere dingen gedaan, zoals de opleiding tot rechter, maar uiteindelijk zag ik mezelf niet in die rol. Ik was ook bang dat ik niet genoeg aandacht meer zou kunnen geven aan mijn kind. Toen ben ik om de hoek gaan werken, bij de gemeente Zandvoort.”
Olaf: „Als ik overdag met de kinderwagen langsliep, konden we naar elkaar zwaaien. Ik heb 22 jaar bij Holland Casino gewerkt tot ze daar gingen reorganiseren. Tien jaar geleden ben ik met een goede deal uitgestapt en dacht ik: wat nu? Zeilen doe ik al mijn hele leven. Een vriend van mij had net zijn matroos eruit gegooid. Toen heb ik mijn groot vaarbewijs gehaald en ben ik op allerlei schepen mee gaan varen. Vijf jaar geleden werd ik verliefd op een schip en haar heb ik gekocht.”
Irene: „Voor mij was het fijn dat Olaf weer invulling kon geven aan zijn leven. In de laatste jaren dat hij in het casino werkte, had hij het niet meer honderd procent naar zijn zin. We hadden kleine kinderen en dan moest hij tot laat werken en weer vroeg opstaan. Dat was best zwaar.”
Olaf: „Zij had een goede baan en zei: ‘ga vooral je gang’. Dat maakte het mogelijk.”
Irene: „Van maart tot en met oktober is hij de meeste weekenden weg, en soms ook nog een week tussendoor.”
Olaf: „’s Zomers soms wel zes weken achter elkaar. Het was een dramatisch jaar voor ons: ik ben hooguit tot 30 procent gekomen van wat ik normaal verdien. In de winter krijg ik vaak boekingen – de helft komt uit het buitenland – en houd ik me bezig met onderhoud, boekhouding en marketing. En ik heb tijd voor mijn gezin natuurlijk, vergeet dat niet!”