Nieuws

Crowdfunding voor L’Hydroptère 2.0

Een Frans/Amerikaans team wil de ‘Concorde der zeeën’ behouden en weer laten varen als platform voor innovaties.

Wat nu? We zouden het hier toch over historische schepen hebben? Jawel, maar hightech wordt snel ingehaald door nieuwe hightech en komt veel eerder (onvrijwillig) voor de keuze te staan: behouden of slopen. Een uniek en revolutionair schip uit 1994 dreigt de kans te missen om historie te worden. Dat vinden althans Gabriel Terrasse en zijn team die de laatste spectaculaire innovatie van Éric Tabarly willen behouden en een nieuwe toekomst geven.

De droom van Éric Tabarly

Eerste zelfbouw prototype in 1976 met een enkele drijver van een Tornado. Foto lhydroptere.com ©collection Bernard Rubinstein

Dit verhaal begint al eind jaren ’60 als zeillegende Éric Tabarly er van droomt om zeilschepen net boven het water te laten vliegen met behulp van hydrofoils. Tabarly, in 1964 winnaar van de tweede Single-Handed Trans-Atlantic Race begon aanvankelijk te experimenteren met zelfgebouwde constructies. In januari 1979 ontmoette hij drankmagnaat Paul Ricard en twee weken later al begon de bouw van de trimaran Paul Ricard. Na een enorme race tegen de klok met vele trials en modificaties gaat het schip in 1980 van start in de Transat en verpulverd na 75 jaar eindelijk het record van Charlie Bar.

L’Hydroptère ‘1.0’

In 1994 ontwierp Tabarly samen met de nog weinig bekende zeiler en ondernemen Alain Thébault de L’Hydroptère. Tientallen miljoenen gingen er in het schip zitten. Het ontwerp is van VPLP Design, tegenwoordig bekend van de America’s Cup en Vendée Globe racemonsters maar ook van vrachtschepen met windondersteuning als de Canopée. Maar er werd ook veel kennis en onderzoek geïnvesteerd door vliegtuigbouwers Dassault en Airbus. Het schip heeft behalve hydrofoils brede vleugels naar de drijvers die voor een grondeffect zorgen zoals bij het roemruchte ‘Kaspische-Zee-Monster’ Ekranoplan.

Al kort na de tewaterlating in 1995 werd een snelheid van 35 knopen gehaald. Maar ook bleek het schip kwetsbaar te zijn. We zijn inmiddels in het video tijdperk aangekomen en op YouTube zijn nog filmpjes terug te vinden van rond de eeuwwisseling met veel spektakel door afbrekende drijvers en plotselinge duck and turtle van het hele schip.

De originele Pen Duick, het schip van Tabarly’s ouders en het begin van zijn zeilcarrière. By Pline – Wikimedia Commons CC BY-SA 3.0

In de nacht van 12 op 13 juni 1998 komt Tabarly om het leven in de Ierse Zee. Op zijn historische Pen Duick, waar het allemaal mee begon, wordt hij tijdens het strijken van het grootzeil overboord gezwiept door de gaffel en verdrinkt. Vanaf dat moment is L’Hydroptère het project van Alain Thébault.

50 knopen grens

In de loop der jaren wordt er veel aan L’Hydroptère gewijzigd. Vanaf 2005 wordt dit gefinancierd door de Zwitserse bank Lombard Odier & Co en is het doel: de magische grens van 50 knopen doorbreken in een door de World Sailing Speed Record Council gecontroleerde recordpoging. Dat lukt op 4 September 2009 met 52,86 knopen (97.90 km/h) over 500 m. Tijdens onofficiële trials was inmiddels de 100 km/u grens meermalen doorbroken.

Recordpoging over de Stille Oceaan

In 2013 probeert Thébault met nieuwe financiers het record op de oversteek Los Angeles – Honolulu (2215 zeemijl) te verbreken. Bij vertrek kondigt hij meerdere vervolg projecten aan zoals een schip dat 100 knopen moet halen en de Atlantische Oceaan moet oversteken in 3 dagen. Maar L’Hydroptère komt ruim een etmaal te laat aan in Honolulu om het record van Olivier de Kersauson uit 2006 te verbreken.
Thébault verliest plotseling zijn belangstelling voor L’Hydroptère. Waarschijnlijk speelde zijn jonge gezin daar een rol bij. Het schip bleef geplunderd en verwaarloosd in Honolulu achter en werd in 2016 door de autoriteiten als abandoned vessel ter veiling aangeboden.

L’Hydroptère 2.0

In 2019 kopen Gabriel Terrasse (FR) Chris Welsh (USA) het schip voor slechts 8500 dollar en gaan op zoek naar financiers voor het kostbare herstel en transport naar Frankrijk. Na de meest noodzakelijke reparaties wordt het naar San Francisco gezeild. In 2021 overlijdt Welsh plotseling en staat Gabriel Terrasse, die er veel eigen geld in gestoken heeft er alleen voor.
Met hulp van het Airbus transportschip is L’Hydroptère inmiddels in Frankrijk gekomen.

Inmiddels is er een team met naast Terrasse nog 3 fulltimers en ca. 8 consultants. Ze willen van L’Hydroptère een test- en ontwikkel platform maken en richten zich op bedrijven, onderzoekslaboratoria en universiteiten. Te denken valt aan het testen van materialen, coatings en verfproducten, mechanische en elektronische systemen of gewoon PR.

De kleinere L’Hydroptere.ch

De organisatie is ook in het bezit van de kleinere L’Hydroptère.ch, waarmee de Universiteit van Lausanne in het eerste decennium van deze eeuw proeven mee deed op het meer van Genéve.

Crowdfunding

Om de benodigde 150.000 Euro bij elkaar te krijgen is er een crowdfunding opgezet. Klik hier, Engels onderaan. Deze is gericht op bedrijven, maar de kleintjes kunnen ook instappen. Voor € 50 staat je naam op de romp, voor € 800 vaar (of vlieg) je een keer mee.

Alain Thébault 2.0

Ook Alain Thébault, tegenwoordig ondernemer in elektrische watertaxi’s, heeft opeens weer belangstelling voor L’Hydroptère, maar dan in negatieve zin. Hij is zeer actief op social media en laat daar luidruchtig weten dat hij dit plan maar niets vindt. Volgens Alain is er maar één plaats waar L’Hydroptère thuishoort: in het museum. “Het is alsof een klusjesman beweert dat hij weer met een oude, verroeste Concorde kan vliegen.” In een interview met Ouest France dreigt hij zelfs met juridische stappen en schadeclaims. Dit helpt natuurlijk niet. Omdat hij het schip in 2015 onbeheerd en zonder havengeld achterliet verbaast het velen in de zeilwereld.

En dat snelheidsrecord?

foto sailrocket.com

Dat werd een jaar later alweer verbeterd door een kitesurfer en in 2012 haalde de Vestas Sailrocket 2 van Paul Larsen 65,45 knopen, 121.1 km/u. Dat is naar onze mening wel nog veel meer een prototype dan L’Hydroptère. De asymmetrische Sailrocket kan maar over één boeg varen en is aan de filmpjes te zien extreem oncomfortabel.

Meer informatie:

Bronnen: perskit L’Hydroptère 2.0 en eigen onderzoek